000			01813nam a2200337 i 4500
008			190723s2019 sp g glg
017			_aVG 24-2019
020			_a9788491214762
080	1		_a821.134.4-1"18"
100			_aCastro, Rosalía de _eaut _9176812
245		0	_aRosalia feminista _c/ Rosalía de Castro
250			_a1ª ed
260			_aVigo _b:Xerais de Galicia _c,2019
300			_a167 p _c;22cm
490	0		_aPoesía _v;59
500			_aP: Poesía
520	3		_aA poesía de Rosalía de Castro agroma nun triángulo de furias: a reivindicación das mulleres; a meniña gaiteira que tatexa palabras inaugurais dunha nación non prevista; e a ira contra a precariedade, a compaixón polas persoas inocentes e tristes, a certeza da vulnerabilidade. Nese triángulo de furias afírmase a Rosalía feminista. Dálle voz á moza, á violada, á solteira, á vella, á nai obrigada a deixar o fillo só, ás mulleres confinadas entre o amor romántico e unha idea estreita de familia. Avisa dos perigos do gaiteiro da festa, do emigrante que non ha volver, da violencia do poder. Defende a xustiza pola man. E crea a viúva de vivo: esa muller soa, sen rostro, sen amor e tamén sen amo que resolve, como unha Penélope navegante, deixar de agardar.
600			_aCastro, Rosalií¡a De _xTraducións _9176813
600			_aCastro, Rosalií¡a De _xTraducións _9176813
630			_aAntoloxía _93442
650			_aMuller _9176814
650			_aPoesía _9176815
650			_aMujer _944647
650			_aFeminismo _9176816
651			_aPoesía social _997848
700			_aCastro, RosaliÌa de _9176817
700			_aGonzaÌlez FernaÌndez, Helena _9176818
856			_uhttps://www.xerais.gal/libro.php?id=5590817
997			_e2