000			02275nam a2200313 i 4500
008			170511s2017 sp g glg
017			_aVG 129-2017
020			_a9788492866847
080	1		_a82-T
100			_aLuciano de Samosata _eaut _964553
245		0	_aDiálogos de mortos; Diálogos mariños _c/ Luciano de Samósata
250			_a1ª ed.
260			_aCangas do Morrazo _b: Rinoceronte _c, 2017
300			_a150 p. _c; 22 cm _e+ índice de nomes propios
520	3		_aDiálogos de mortos trasládanos ao Hades, onde comparten espazo personaxes históricos, heroes mitolóxicos e xentes descoñecidas que responden á caracterización de tipos: avarentos, parasitos ou cazafortunas. Alí constátase a incuestionable realidade de que a morte iguala a todos; no máis alá desaparecen as diferenzas que marcan a fortuna, a posición social ou as calidades persoais e só quedan caveiras e ósos pelados, evidencia da inutilidade dos traballos pasados en vida. Os máis dos humanos non son conscientes disto e pretenden reproducir os seus esquemas vitais na existencia post mortem. Ao instruílos as divindades infernais nas leis que funcionan alí, xorde un sentimento de perplexidade e ás veces unha rebeldía que dura pouco, e os mortos, outrora privilexiados, comezan a súa dura adaptación a unha realidade sen ningunha das prebendas anteriores. En Diálogos mariños, os interlocutores son divindades vencelladas ás augas, ninfas, tritóns e por suposto Posidón, cuxas historias tradicionais se manipulan de xeito cómico. Céntranse case todos nas aventuras amorosas, e destacan os aspectos máis ridículos nun ton amable e lixeiro, sen crítica, como unha rexouba inocente de amigos nun ambiente bucólico que quere arrincar un sorriso.
521			_aESO12
650			_aFilosofía _93103
650			_aLiteratura clásica _96577
650			_aDiálogos _918604
650			_aSátira _9185772
650			_aHumor _91423
650			_aMitoloxía _912368
651			_aHades _9185773
651			_aGrecia _9185774
700			_aAmado Rodríguez, María Teresa _etrl _epbl _921542
856			_uhttps://rinoceronte.gal/produto/dialogos-de-mortos-dialogos-marinos/
997			_e3 _dValidado