000			02122nam a2200301 i 4500
997	0	0	_e2
003			CED004
005			20240507102006.0
007			ta
008			210621s2021 sp a e 000 | spa d
017			_aB 6975-2021
020			_a9788412290127
040			_aES-ScU _erdc _cES-ScU _dBPS _dCED004
080			_a1Nietzsche, Friedrich
080			_a7.046
080			_a1:7
100	1		_aCirlot, Victoria _d(1955- ) _eaut _9190512
245	1	0	_aAriadna abandonada _b: Friedrich Nietzsche trabaja en el mito / _c/ Victoria Cirlot
250			_a1ª ed.
260			_aBarcelona _b: Alpha Decay _c, 2021
300			_a194 p. _b: il. _c; 21 cm
490	0		_a(Alpha, Bet & Gimmel (Alpha Decay) _v; 35)
520			_a"Quen sabe, excepto eu, que é Ariadna!" Con esta exclamación Friedrich Nietzsche deu entrada ao "enigma de Ariadna" ao que este libro quere dar resposta, despues de Gilles Deleuze en "O misterio de Ariadna". O enigma constrúese en diversos planos: desde a Ariadna como máscara de Cosima Wagner, ata a que devén un instrumento eficaz para desenvolver o pensamento do filósofo no últimos dez anos da súa vida, centrado no superhome, o eterno retorno e a vontade de poder. Enigma, tambien, porque Nietzsche non a nomea no Zaratustra, cando está a pensar precisamente nela, tal e como aquí arguméntase a partir dos cadernos preparatorios –os chamados "fragmentos póstumos"– e a relación cunha imaxe escultórica de gran potencia, como é a Ariadna dormente dos Museos Vaticanos, copia romana do século II dun orixinal microasiático. Nietzsche puido ver e admirar esta escultura na súa estancia en Roma en maio de 1883, xustamente cando traballaba na segunda parte do Zaratustra: "co brazo apoiado sobre a cabeza", abandonada polo heroe, "achegase a ela, en soños, –o superheroe". O mito clásico da princesa cretense abandonada por Teseo na praia de Naxos aparece traballado nos cadernos preparatorios
600	1	7	_aNietzsche, Friedrich _d(1844-1900 ) _9190513
650	1	7	_aAriadna (Personaxe mitolóxico) _939875
650	1	7	_aArte e Filosofía _9190514
852			_aCED004