000			02191nam a22003134i 4500
997	0	0	_e2
001			1973225
003			CED004
005			20240322093738.0
007			ta
008			201219e2021 sp e 000 0bspa|c
017			_aB 13416-2020 _bBiblioteca de Catalunya
020			_a978-84-9066-871-9
035			_a.b74798674
040			_aES-BaBAB _erdc _cES-BaBAB _dPBM033 _dCED004
080			_a32(460.23)"1975/..."
080			_a929 Quintà, Alfons
080			_a070(460.23)
100			_aAmat, Jordi _d1978- _eaut _9178224
245	1	3	_aEl hijo del chófer _c/ Jordi Amat
250			_a5ª ed.
260			_aBarcelona _b: Tusquets _c, 2021
300			_a252 p. _c; 23 cm
490	1		_a(Colección Andanzas (Tusquets) _v; 977)
520			_aNa Cataluña onde Jordi Pujol gañaba unha tras outra as eleccións e os medios construían a imaxe dun oasis libre de corruptelas, a traxectoria do xornalista e avogado Alfons Quintà (1943-2016)—literariamente reconstruída aquí por Jordi Amat—reflicte unha perversa encrucillada de asedio e poder, diñeiro e tráfico de influencias. Crecido á sombra de Josep Pla e xornalista de gran prestixio durante a Transición, ao longo dos anos, grazas ao seu coñecemento das cloacas do poder político e financeiro, Quintà —artista consumado da chantaxe, o acoso e a manipulación—desenvolveu unha prestixiosa carreira mediática, chea, á vez, de clarescuros inquietantes. Foi o primeiro delegado en Cataluña do diario El País, desde onde destapou o caso Banca Catalá; foi o primeiro director da televisión autonómica catalá (nomeado por canto sabía da trastenda do poder, segundo propia confesión); creou así mesmo O Observador, un medio afín ao goberno converxente, cuxa hexemonía terminou desprezando profundamente; e acabou os seus días, sen apenas ser lido, denunciando os recortes en sanidade e derívaa do Procés. O tráxico colofón a esta traxectoria producíase en decembro de 2016: Alfons Quintà, enfermo, asasinaba dun disparo a súa exparella e a continuación suicidábase.
600			_aQuintà, Alfons _9178225
651			_aCataluña _vPolítica e goberno _y1975 _9178226
852			_aCED004