Tít. orix.: Dokunmadan

Nermin Yildirim arrástranos da man de Adalet, unha muller ferida e difícil que trata de vivir sen tocar a ninguén, receosa do mundo exterior, a través dunha Turquía de topónimos disfrazados que, como ocorre co paradoxo dos edificios empaquetados polos artistas Christo e Jeanne-Claude, lonxe de velala descóbrennola. E é desde esa Turquía que poderiamos considerar erroneamente afastada que Nermin devólvenos ao noso propio contexto e enfróntanos a unha realidade preocupante que parece ir gañando terreo en tantas partes no noso mundo moderno. Unha realidade onde novos moralismos e autoritarismos superpóñense a vellos patriarcados machistas.
A gran literatura recoñécese porque transcende o contexto persoal e as circunstancias de quen a produce e é, por isto mesmo, capaz de interpelar a toda persoa que a lea en calquera tempo e lugar. E isto conségueo sen dúbida Nermin Yildirim na súa obra.