Algo lle ocorreu a Martina o 4 de decembro. Desde entón busca a actitude, algo que lle permita non traizoar o seu código. Martina, aos seus dezaseis anos furiosos, quere respectar o seu código, saírse dese mundo dado que non comprende. En algures moi próxima, na súa rúa, no seu barrio, na súa cidade, ha de haber un espazo branco, puro, non corrompido, sincero. Como o que resoa nas cancións de Alice Cooper, dos Ramones; ese que transluce o sorriso de Iggy Pop. Un espazo onde o rock é o principio dunha historia, o punk é un estado de ánimo e é posible dar e recibir e dar e recibir e dar...