Inclúe referencias bibliográficas.

"Dáme envexa a vida que tiñan os meus pais á miña idade." Baixo ese discurso pretendidamente crítico escóndese unha idealización dun tempo pasado que nunca foi mellor. Unha nostalxia fundamentada nun modelo familiar único, unha sublimación do medio rural, un capitalismo alienado e unha negación dos avances sociais logrados ao longo do últimas catro décadas. Son argumentos propios dunha esquerda conservadora que se espanta ante a perdida da súa hexemonía. O "neorrancio" é o que ocorre cando miramos ao pasado coa venda do recordo e cando convertemos a experiencia propia en universal. Un libro que pon o presente en valor e que dá pautas sobre cara a onde debería enfocar a esquerda as súas demandas.